ความร่วมมือของสถาบันอุดมศึกษาในท้องถิ่นและภูมิภาคในการเป็นหน่วยสนับสนุนด้านเทคนิควิชาการเป็นการสร้างสะพานเชื่อมระหว่างความรู้ทางวิชาการกับการปฏิบัติในพื้นที่ การเติมเต็มศักยภาพทางวิชาการให้แก่ผู้บริหารเขตพื้นที่ ผู้อำนวยการโรงเรียน ครู และศึกษานิเทศก์เป็นการลงทุนในทรัพยากรมนุษย์ที่จะส่งผลในระยะยาว การออกแบบและวางแนวทางการพัฒนาระบบและกลไกการดูแลช่วยเหลือและพัฒนานักเรียนเพื่อลดอัตราการหลุดออกจากระบบการศึกษาเป็นการตอบสนองต่อปัญหาเร่งด่วนของการศึกษาไทย การสร้างแนวทางการส่งต่อและดูแลช่วยเหลือนักเรียนกลุ่มเสี่ยงและนักเรียนที่หลุดออกจากระบบไปแล้วยังเป็นการสร้างเครือข่ายความปลอดภัยทางการศึกษาที่ครอบคลุม

ผลสำเร็จของโครงการสะท้อนได้จากตัวเลขที่น่าประทับใจ โดยมีผู้อำนวยการโรงเรียนการศึกษาขั้นพื้นฐานขนาดเล็กและขนาดกลางจากทุกสังกัดจำนวน 104 คนเข้าร่วมโครงการ ตัวเลขนี้แสดงให้เห็นถึงการมีส่วนร่วมที่กว้างขวางและการยอมรับในแนวคิดของโครงการ การมีองค์กรภาคีเครือข่ายจาก 4 ภาคส่วนหลัก ได้แก่ ชุมชน สถาบันเครือข่าย เขตพื้นที่การศึกษา และโรงเรียน เป็นการสร้างระบบนิเวศการทำงานที่เข้มแข็งและครอบคลุม

  โครงการขับเคลื่อนขบวนการโรงเรียนพัฒนาตนเองเชิงพื้นที่ (TSQM-A) จึงเป็นมากกว่าโครงการพัฒนาการศึกษา แต่เป็นการปฏิวัติเงียบที่เปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของการทำงานด้านการศึกษาจากการทำงานแบบแยกส่วนสู่การทำงานแบบบูรณาการ จากการพึ่งพาจากภายนอกสู่การพึ่งพาตนเองและชุมชน และจากการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าสู่การสร้างระบบที่ยั่งยืน ด้วยการใช้เวลาเก้าเดือนในการวางรากฐานที่มั่นคง โครงการนี้ได้สร้างต้นแบบของการปฏิรูปการศึกษาที่เกิดจากพื้นที่และเป็นของพื้นที่อย่างแท้จริง ซึ่งจะเป็นแรงบันดาลใจและต้นแบบสำหรับการขยายผลไปยังพื้นที่อื่นๆ ทั่วประเทศในอนาคต